Το αίμα φραπές δε γίνεται

15 Μαρτίου, 2007

Το αίμα φραπές δε γίνεται

Πόσο δύσκολο είναι να συνυπάρξουν άνθρωποι μαζί;
Να δεχτούν ο ένας τον άλλο;
Να τον αποδεχτούν;
Να τον ανεχτούν;
Να δείξουν κατανόηση στα προβλήματά του;
Να βάλουν (μόνο για 1 στιγμή! φτάνει!) τον εαυτό τους στη θέση του;
Να φανταστούν πώς νιώθει, τι σκέφτεται;
Όχι ξένοι! Το ίδιο αίμα.
Είναι οι μοίρα μας τέτοια;
Μαζί με τα γκρίζα μαλλιά έρχεται κ το «μακριά κ αγαπημένοι»;
Θα έπρεπε να μην το σκέφτομαι;
Μήπως είναι fact-of-life;
Γιατί να αισθάνομαι τόσο ανήμπορος;
Αυτοί είναι οι άνθρωποί μου;
Πού ήμουν όταν μεγάλωναν, όταν άλλαζαν;
Μήπως με πειράζει που δεν αλλάζουν αρκετά, δε γίνονται αυτό που θέλω;
Γιατί τα ψειρίζω;
Γιατί μένω κολημμένος στην ιδανική εικόνα που έχω πλάσει μόνος μου;
Γιατί τα παίρνω όλα τοις μετρητοίς;
…
Σήμερα είχε προειδοποιητικό για μόλυνση της ατμόσφαιρας στις Βρυξέλλες.
Δεν έχει κίνηση τώρα, αλλά εγώ τώρα το νιώθω: σφίξιμο στο λαιμό κ τσούξιμο στα μάτια.

Σκ@τά!
Πέφτω για ύπνο, η σημερινή μέρα πρέπει να τελειώσει 1 ώρα αρχύτερα.

Μόνιμος σύνδεσμος