27 Σεπτεμβρίου, 2006
Άρωμα από Αθήνα
Χτες ήρθε από Αθήνα ένας πρώην συνάδελφος για δουλειά κ είχε την καλοσύνη να μου φέρει κάτι ρούχα που δεν χώρεσαν στη βαλίτσα μου. Για την ακρίβεια, εκμεταλλεύτηκα την καλοσύνη του στο έπακρο, καθώς με έκπληξη είδα όταν μου την έδωσε, ότι η τσάντα ζύγιζε κοντά 5-6 κιλά!
Ψάχνοντας μέσα στα ρούχα βρήκα 2 σακουλάκια με κουλουράκια κανέλας κ ένα γράμμα από το σπίτι. Ψαχουλεύοντας περισσότερο, βρήκα σε μιά πλαινή θήκη ένα ματσάκι βασιλικό!
Μοσχομύρισε το σπίτι, ζεστάθηκε η καρδιά μου.
Α, η μυρωδιά του βασιλικού στο νερό! Λίγο πριν κοιμηθώ θυμήθηκα πως των Θεοφανείων, κάθε χρόνο, ερχόταν η μητέρα μου με βασιλικό κ αγιασμό να ράνει όλο το σπίτι, παρά την σιωπηλή ή ηχηρή αποδοκιμασία μου.
Είμαι παιδί, κάθομαι στο κρεβάτι κ δέχομαι τις μυρωδάτες σταγόνες στο κεφάλι.
Είμαι μεγάλος, ίσως να μην ξαναζήσω αυτή τη σκηνή ποτέ.
Με αυτές τις γλυκόπικρες σκέψεις αποκοιμήθηκα.
Ευχαριστώ!
26 Σεπτεμβρίου, 2006
Στο Atomium
Το Σαβ που πέρασε είπα να πάρω το μετρό κ να πάω στο Atomium.
Αυτό είναι στα προάστια των Βρυξελλών, στη στάση του μετρό Heysel. Ναι, ναι, το γνωστό γήπεδο είναι εκεί δίπλα.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Εκεί που δεν το περιμένεις…
Ξεκινάς μόνος για μία εκδρομή. Η συννεφιά σε ρίχνει, σε ψυχοπλακώνει.
Κ περπατώντας στους δρόμους του Βατερλώ, γνωρίζεις μία κοπέλλα από την Σαγκάη.
Κ μιλάτε.
Κ γνωρίζεστε.
Κ βλέπεις έναν άλλο τρόπο σκέψης, έναν άνθρωπο από την άλλη άκρη του κόσμου. Εκεί που, ίσως, δε θα πας ποτέ σου.
Κ διαπιστώνεις ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι, παντού, σε όλον τον κόσμο: με τις ίδιες χαρές, τις ίδιες λύπες, τους ίδιους χαζούς φόβους.
Κ μένετε μαζί μέχρι αργά, 2 ξένοι σε ξένο τόπο…
Ποτέ δε μου άρεσε τόσο πολύ να περπατάω στη βροχή, βράδυ.
Καλή επιστροφή στην πατρίδα σου, Lin Lu. 😉
22 Σεπτεμβρίου, 2006
Κάτι έκανε «Click»
Χτες είδα την εκπομπή Click στο BBC World.
Αρχίζω να πιστεύω ότι το καλύτερο που μπορεί να σου συμβεί φεύγοντας από Ελλάδα είναι το να αποκοπείς από την ελληνική πραγματικότητα κ, κυρίως, από την ελληνική τηλεόραση!!!
Απίστευτη η ποσότητα της ΧΡΗΣΙΜΗΣ πληροφορίας που πήρα για το διαδίκτυο, τι νέο υπάρχει, τα trends, ιδέες, έστω κ αν θεωρώ τον εαυτό μου σχετικό με το άθλημα. Κ όλα αυτά σε μόλις μισή ώρα.
Για ποιο λόγο δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο κ στο Ελλάντα;
Γιατί το μόνο που υπάρχει είναι αυτός ο εμετός;
Είχε τελειώσει η εκπομπή κ δεν ήξερα πώς να τακτοποιήσω τις σκέψεις μου με το θέμα Γιουνανιστάν κ διαδίκτυο.
- Οργή; Μια χούφτα ανίκανων κυβερνώντων κ ικανότατων επιχειρηματικών συμφερόντων καταδικάζει ένα λαό σε μια ζωή με παρωπίδες, να ασχολείται με τις μαλακίες του Ψωμιάδη, το τραγούδι της Βίσση κ το πότε θα μπει συμβασιούχος στο δημόσιο. Σε μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες πόλεις του κόσμου, το ίντερνετ είναι το πιο ακριβό στην Ευρώπη, με τη μικρότερη διείσδυση στον πληθυσμό. Ευτυχώς, υπάρχει ο Γιώργος Λιάγκας κ ο Χατζηνικολάου να μας λένε τι γίνεται στον κόσμο…
- Λύπηση; Ένας ωκεανός από πληροφορίες βρίσκεται δίπλα στον Έλληνα. Δε θα τον έκανε πλούσιο, αλλά σίγουρα θα τον ωφελούσε να βρει φτηνότερο σπίτι, καλύτερη δουλειά, να καίει λιγότερο ρεύμα, να πουλήσει σε καλύτερες τιμές την παραγωγή του. Αυτός, όμως, προτιμάει να παραπονιέται για το κράτος, το κράτος κ το κράτος.
- Στωικότητα; Η Ελλάδα είναι μία γενιά πίσω από την «δυτική» Ευρώπη. Είμαστε η 1η γενιά στη σύντομη ζωή του νέου ελληνικού κράτους που πραγματικά βιώνουμε την οικονομία των υπηρεσιών. Ίσως, λοιπόν, απλώς να ανήκω(ουμε) στη μεταβατική γενιά που έχει το ένα πόδι στην άσφαλτο κ τσαντίζεται που το άλλο είναι ακόμα κολλημένο στη λάσπη.
Ίσως να είναι απλώς θέμα χρόνου το να καλυτερέψουν τα πράγματα.
Ίσως τα πράγματα να μείνουν πάντοτε έτσι, επειδή είναι πιο ωφέλιμο (για πολύ συγκεκριμένους, φυσικά!) ή, απλώς, επειδή βαριόμαστε να προσπαθήσουμε.
Ίσως πάντα να τρέχουμε με το ένα πόδι στην άσφαλτο κ το άλλο στη λάσπη. Κ οι άλλοι απλώς να μας προσερνάνε…
Ελληνικό IT (part 3)
Συνεχίζοντας αυτό το μικρό αφιέρωμα, περνάμε στις…
Αγγελίες
Ψάχνεις, λοιπόν, για δουλειά. Πού είναι το καλύτερο μέρος για να κοιτάξεις;
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
19 Σεπτεμβρίου, 2006
Με ποδήλατο στην πόλη
Λίγο ετεροχρονισμένο αυτό το post, αλλά δεν πειράζει. Έτσι κ αλλιώς δε θα το διαβάσει κ κανένας! Αχαχαχα!!
Την Κυρ που μας πέρασε ήταν στις Βρυξέλλες η Dimanche sans voiture, δηλ. Κυρ χωρίς αυτοκίνητο. Όλοι οι δρόμοι του ευρύτερου κέντρου (σα να λέμε, τηρουμένων των αναλογιών, από Γαλάτσι μέχρι Μοσχάτο) κελιστοί στα αυτοκίνητα. Επιτρέπονται μόνο ΜΜΜ, ταξί κ μπατσικά με όριο ταχύτητας τα 30χλμ κ φυσικά ποδήλατα, πατίνια, rollers, skates κ ό,τιδήποτε άλλο μη μηχανοκίνητο.
The vermilion blog 