31 Αυγούστου, 2006
Κινέζικο δείπνο
Μόλις χλαπάκιασα κ το αποψινό φαγητό σα λυσσασμένος.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Το σπίτι του Φλωρινιώτη (;;)
Μόλις έλαβα αυτήν την εικόνα με viral mail.
Είναι, λέει, το σπίτι του Φλωρινιώτη.
Είναι όντως; Είναι κάποιου άλλου; Δεν ξέρω.
Προσωπικά, πάντως, θα προτιμούσα αυτό το σύγχρονο θαύμα της αρχιτεκτονικής, αντάξιος κληρονόμος της τέχνης του Ικτίνου κ του Φειδία, να είναι έργο ενός απλού, καθημερινού, «ανώνυμου» ανθρώπου. Ατράνταχτο παράδειγμα ότι η καλαισθησία κυλάει στο αίμα κ του τελευταίου Έλληνα.
30 Αυγούστου, 2006
Σίφνος (part 2)
Συνεχίζοντας τις σύντομες διακοπές στη Σίφνο…
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
28 Αυγούστου, 2006
Απλώνω τραχανά
Δευτέρα σήμερα, η μέρα νοικοκυριού (βασικά, τα 5′ που μου παίρνει να βάλω μία σκούπα στο σπίτι).
Βλέπω (κλασσικά) το Perfekte Dinner κ μου άνοιξε η όρεξη.
Έβαλα να μαγειρέψω γλυκό τραχανά, που μου είχε φέρει η Μ.
Θα γράψω τη συνταγή (για την ακρίβεια, ό,τι μου έπεσε από το χέρι στην κατσαρόλα) όση ώρα σιγομαγειρεύεται κ μου τρέχουν τα σάλια από τη μυρωδιά.
Ούτε καν ξέρω αν είναι καλό ή όχι.
Τραχανάς ό,τινάναι
- 1-2 κουταλιές ελαιόλαδο
- 1 μέτριο κρεμμύδι ψιλοκ.
- 1 ποτήρι τραχανά
- 1 κουτί ντοματάκια ψιλοκ.
- 1 σκελ. σκόρδο ψιλοκ.
- 4 – 4,5 ποτήρια νερό
- 1 κουταλάκι μπαλσάμικο
- ρίγανη
- λίγη ζάχαρη
- αλάτι, πιπέρι
- ψιλοκ. μαϊντανός
- φέτα τριμμένη
Τσιγαρίζουμε το κρεμμύδι σε καυτό λάδι (μου αρέσει χοντροκομμένο, να βρίσκω κάτι να μασάω. Παραξενιές!). Μόλις πάρει χρώμα, ρίχνουμε τον τραχανά κ ανακατεύουμε συνέχεια.
Μετά από κάνα λεπτό ρίχνουμε κ το σκόρδο κ συνεχίζουμε το ανακάτεμα μην κολλήσει.
Ρίχνουμε το ξύδι (Πάντα όταν τσιγαρίζω ρίχνω αλκοόλ στο τέλος κ όταν δεν έχω, ξύδι. Παραξενιές!) κ στα καπάκια την ντομάτα, αλάτι, πιπέρι, 2 ποτήρια νερό, ρίγανη κ ζάχαρη. (Επειδή δεν έχω ζάχαρη στο φτωχικό μου, έβαλα λίγο μέλι με τη μύτη του μαχαιριού ;-). Αντί για πιπέρι, έβαλα πάπρικα. Είπαμε, παραξενιές!).
Κατεβάζουμε το μάτι στο 2 κ κλείνουμε το καπάκι να σιγοβράσει για κάνα τέταρτο.
Ρίχνουμε καμιά ανακατεψιά που κ που μην κολλήσει κ προσθέτουμε το υπόλοιπο νερό κατά βούληση, ανάλογα πόσο πηχτή θέλουμε τη σούπα (ο Αλλάχ να την κάνει).
Βάζουμε στα πιάτα τυρί, από πάνω τη σούπα κ, ακόμα πιο πάνω, το μαϊντανό. (Σε αυτή τη βάρβαρη χώρα η φέτα είναι σε βάζα μικρότερα από το χαβιάρι, οπότε έβαλα τριμμένη μοτσαρέλα, ή κάτι που ισχυρίζεται ότι είναι τέτοιο)
Το πιάτο περιμένει αχνιστό, έβαλα κ μία παγωμένη Leffe Tripel. Μιαμ! Για να δούμε…
(Μετά από 2 πιάτα…)
Αααα! Ή μου άρεσε πολύ ή είχα λυσσάξει στην πείνα! (μάλλον το 2ο, αλλά τεσπα…)
Γλυκοξινούτσικη γεύση που πήγαινε πάρα πολύ με το μπυρόνι. Μου άρεσε πάρα πολύ το κρατς-κρατς του κρεμμυδιού, ενώ ήταν περίεργο να βλέπεις τη σούπα να αφήνει κλωστές λόγω της μοτσαρέλας. Ίσως να πήγαινε κ κάνα καροτάκι ψιλοκομμένο στο τσιγάρισμα.
Μιαμ!
27 Αυγούστου, 2006
Σίφνος
Ας μοιραστώ, λοιπόν, μαζί σου τις λιγοστές εντυπώσεις μου από τη Σίφνο
Καλοκαίρι τέλος
Με έπιασε μια απίστευτη μελαγχολία χτες, καθώς άδειαζα τη βαλίτσα.
Φτάνοντας στο Βέλγιο, με υποδέχθηκε η γνωστή γκριζάδα του ουρανού. Κρύωνα φορώντας το ίδιο κοντομάνικο με το οποίο ίδρωνα στην Αθήνα. Είχε βάλει κ τον γνωστό αέρα, σημάδι ότι το πάει για βροχή.
Η βαλίτσα μου ήταν γεμάτη σε σημείο έκρηξης με χειμωνιάτικα (παλτά, πουλόβερ, πουκάμισα).
Το σπίτι απίστευτα σιωπηλό. Το ψυγείο απελπιστικά άδειο. Η δορυφορική τηλεόραση πιο ανούσια κ από επανάληψη του «Ρετιρέ», σε γλώσσες ακαταλαβίστικες.
Μου ήρθε στο μυαλό η συνήθεια που είχα μικρός να μετράω πόσα μπάνια είχα κάνει κ να στενοχωριέμαι αν κάποιο άλλο παιδάκι είχε κάνει περισσότερα. Φέτος ο αριθμός έμεινε μονοψήφιος.
Το καλοκαίρι κράτησε πολύ λίγο για εμένα.
Ευτυχώς, πριν κοιμηθώ, μου ήρθαν στο μυαλό εικόνες από τη Σίφνο. Αποκοιμήθηκα χαμογελώντας…
Amsterdam XXX (part 6)
‘Αλλο ένα μεταχρονολογημένο post. Κ αυτό χωρίς τόνους…
Επιστροφή
Παρ βράδυ, Σίφνος.
Σαβ πρωί, Αθήνα.
Σαβ μεσημέρι, Βρυξέλλες.
Τι μικρός που φαίνεται ο κόσμος!
Κρίμα που δεν είναι στην πραγματικότητα κ δε θα έχω τη δυνατότητα να τον δω ολόκληρο…
16 Αυγούστου, 2006
Πολλά κ διάφορα
(Μερικές σκόρπιες σημειώσεις των προηγούμενων ημερών. Χωρίς τόνους)
11 Αυγούστου, 2006
Πλύση εγκεφάλου
Λίγο πριν αρχίσω να μαζεύω τη βαλίτσα χθες βράδυ, έπεσα πάνω στο Tonight Show με τον Jay Leno.
Πραγματικά γέλασα πολύ με τις ατάκες κ ένα κομμάτι της εκπομπής αφιερωμένο σε περίεργες αγγελίες κ διαφημίσεις (σαν αυτό που είχαν οι ΑΜΑΝ κάποτε).
Ο 1ος καλεσμένος ήταν ένας Αμερικάνος γερουσιαστής (του οποίου το όνομα, δυστυχώς, μου διαφεύγει).
Ανάμεσα στις υπόλοιπες παπαρολογίες περί Ιράκ (δεν περίμενα κ καμία σοβαρή ερώτηση, ήταν συνέντευξη στυλ Χατζηνικολάου), είπε κ την παρακάτω φοβερή ατάκα για το Λίβανο:
«…I know that Israel also causes civilian casualties. But it is unintentional! On one hand, we have Israel targeting Hezbolah command centers, trying to avoid unecessary loss of life as much as possible, and on the other hand we have a terorrist organization firing 100s of rockets trying to cause civilian deaths. It just isn’t morally equal!…»
(Ελπίζω να μπόρεσα να αποδώσω τα λόγια του αξιότιμου γερουσιαστή όσο πιο πιστά γίνεται!)
Ενώ προσπαθούσα να χωνέψω αυτό που μόλις άκουσα, το live studio audience ξέσπασε σε ενθουσιώδη χειροκροτήματα. Σε μερικούς ξέφυγαν κ ιαχές…
Μά’στα!
The vermilion blog 